In Nederland is het niet ongebruikelijk om een taakstraf opgelegd te krijgen in minder ernstige zaken, maar toen er op 28 februari 2023 een taakstraf van 900 uur werd uitgedeeld was dit toch opvallend. Volgens Artikel 22c lid 2 van het Wetboek van Strafrecht is er in Nederland namelijk een wettelijk maximum van 240 uur. Maar hoe heeft het gerechtshof Amsterdam dan deze straf kunnen opleggen?
Het is een bekend beeld in veel Amerikaanse televisieseries: de ‘mugshot’ van een verdachte op het politiebureau. Hoe gaat dat eigenlijk in Nederland? Moet je als verdachte op de foto, of mag je ook weigeren? En mag de politie bij iedere verdenking vingerafdrukken afnemen? Je leest er meer over in dit blog.
Op 9 juni 2022 heeft de rechtbank Rotterdam een vonnis gewezen waarin het openbaar ministerie (OM) niet-ontvankelijk is verklaard in de vervolging. In de onderliggende zaak is vast komen te staan dat de verdachte tijdens diens aanhouding door minstens één politieagent racistisch is bejegend en dat er buitensporig geweld is gebruikt. Het niet-ontvankelijk verklaren van het OM komt slechts zelden voor en is het gevolg van het zogeheten vormverzuim. Maar wat zijn vormverzuimen nu eigenlijk? En welke regels vinden we daarover terug in de wet en de rechtspraak?
Eerder schreven wij in een ander blog over het bloedonderzoek en de gevolgen van het ontijdig verzenden van bloedmonsters. De Hoge Raad heeft op 12 april 2022 een belangrijk arrest gewezen waarin deze thematiek opnieuw centraal staat. Dit arrest zal in dit blog kort besproken worden.
De telefoon van een verdachte is vaak een belangrijk bewijsmiddel in het strafproces. Als een verdachte wordt aangehouden is de politie bevoegd om alle voorwerpen ‘die kunnen dienen om de waarheid aan de dag te brengen’ in beslag te nemen. De mobiele telefoon valt hier in principe ook onder. Dat is op zich logisch, maar de gevolgen van een inbeslagneming van een mobiel zijn sinds de opkomst van de smartphone drastisch veranderd. In dit blog staat deze smartphone centraal. Wat mag de politie doen met een in beslag genomen smartphone? En hoe kan (en mag) de politie zich de toegang verschaffen tot de gegevens die daarop te vinden zijn? Deze vragen worden mede aan de hand van jurisprudentie van de Hoge Raad besproken.
Het verdachtenverhoor vormt een belangrijk onderdeel van het strafrechtelijk onderzoek. Het verdachtenverhoor is vooral bekend als verhoor vlak na aanhouding, maar dat is zeker niet altijd het geval. U kunt namelijk ook een uitnodiging ontvangen van de politie om op het bureau te verschijnen om verhoord te worden. Dat zorgt logischerwijs voor vragen. Ben ik verplicht te gaan? Ben ik verplicht te antwoorden? Heb ik een advocaat nodig? In dit blog zullen we stilstaan bij deze en andere vragen over het verdachtenverhoor.
De officier van justitie (OvJ) speelt een centrale rol in het Nederlandse strafprocesrecht. De OvJ heeft het gezag over het opsporingsonderzoek, wat betekent dat hij bijvoorbeeld de aanhouding van een verdachte mag bevelen. Maar ook nadat de politie een onderzoek heeft afgerond, moet de OvJ een belangrijke keuze maken; namelijk hoe de zaak moet worden afgedaan. In dit blog wordt stilgestaan bij deze zogeheten afdoeningsmogelijkheden.
De strafrechter beoordeelt een strafzaak aan de hand van het beslissingsschema dat volgt uit artikel 348 en 350 van het Wetboek van Strafvordering (Sv). Artikel 348 Sv bevat de zogeheten voorvragen en artikel 350 Sv de hoofdvragen. Aan de hand van dit rechterlijk beslissingsmodel bespreken we hierna hoe de strafrechter tot zijn uitspraak komt.
Het komt vaak voor dat politieagenten menen een verdachte te herkennen wanneer zij camerabeelden terugkijken. Maar in hoeverre volstaat deze herkenning voor een bewezenverklaring? In dit blog zoek ik dat voor u uit.
Artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) bepaalt dat iedereen recht heeft op een eerlijk proces. Daaronder valt ook het recht op gelijkheid tussen partijen (‘equality of arms’). Een van de partijen mag niet een substantieel nadeel ondervinden doordat zij bijvoorbeeld geen toegang heeft tot belangrijke documenten in de zaak. Toch mogen het Openbaar Ministerie (OM) en de Nederlandse strafrechter wel gebruik maken van geheime informatiebronnen in een strafzaak. Wanneer mag dit en hoe verhouden de Nederlandse regels hierover zich tot de Europese rechtspraak?