De strafrechter beoordeelt een strafzaak aan de hand van het beslissingsschema dat volgt uit artikel 348 en 350 van het Wetboek van Strafvordering (Sv). Artikel 348 Sv bevat de zogeheten voorvragen en artikel 350 Sv de hoofdvragen. Aan de hand van dit rechterlijk beslissingsmodel bespreken we hierna hoe de strafrechter tot zijn uitspraak komt.
Het komt vaak voor dat politieagenten menen een verdachte te herkennen wanneer zij camerabeelden terugkijken. Maar in hoeverre volstaat deze herkenning voor een bewezenverklaring? In dit blog zoek ik dat voor u uit.
In zijn uitspraak van 19 mei 2017 oordeelde de Hoge Raad dat een man, die inmiddels niet meer bigaam is gehuwd met de moeder van zijn kind, het kind in Nederland kan erkennen. Deze uitspraak heeft geleid tot verschillende interpretaties in de rechtspraak. Daaraan heeft de Raad van State in zijn uitspraak van 7 april 2021 een einde gemaakt. De Raad van State bevestigt namelijk dat een kind steeds erkend kan worden ook als het kind geboren is uit een bigaam huwelijk ongeacht de vraag of dat bigame huwelijk nog bestaat of niet. Op die manier kan het kind dus alsnog de Nederlandse nationaliteit verkrijgen via de vader. Hoe zit dat?
Artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) bepaalt dat iedereen recht heeft op een eerlijk proces. Daaronder valt ook het recht op gelijkheid tussen partijen (‘equality of arms’). Een van de partijen mag niet een substantieel nadeel ondervinden doordat zij bijvoorbeeld geen toegang heeft tot belangrijke documenten in de zaak. Toch mogen het Openbaar Ministerie (OM) en de Nederlandse strafrechter wel gebruik maken van geheime informatiebronnen in een strafzaak. Wanneer mag dit en hoe verhouden de Nederlandse regels hierover zich tot de Europese rechtspraak?
De laatste tijd horen we het steeds vaker in het nieuws: de koers van de Bitcoin. Dit is een van de digitale munten die een steeds grotere rol in de wereldwijde economie spelen. De digitale munt wordt daarmee ook steeds belangrijker voor de ‘gewone’ burger. In dit blog wordt stilgestaan bij de digitale munt, ook wel cryptovaluta genoemd, waarbij ook wordt gekeken naar de rol die deze munt speelt in het strafrecht waarover we steeds vaker lezen in de rechtspraak.
Hoewel de digitalisering verschillende nieuwe varianten heeft voortgebracht, is stalking al vele jaren opgenomen in de strafwet. De delictsomschrijving van belaging zoals de wettelijke omschrijving van stalking luidt, bestaat uit verschillende onderdelen. Zo is vereist dat de pleger een ‘oogmerk’ heeft op bepaalde gevolgen van zijn daad. Daarnaast betreft het een zogeheten klachtdelict. Dat betekent dat als het slachtoffer wil dat de belager wordt vervolgd door het OM, hij hier zélf aangifte van moet doen bij de politie. In dit blog zullen deze én enkele andere aspecten worden besproken.
Wanneer er aan de onpartijdigheid van de rechter wordt getwijfeld, is het mogelijk om een wrakingsverzoek in te dienen. Uit statistieken blijkt echter dat de kans op een succesvolle wraking niet heel groot is. Wat zijn de gronden die wel tot een succesvol wrakingsverzoek kunnen leiden? In dit blogartikel zal besproken worden wat wraking van een rechter inhoudt en welke gronden tot een succesvol beroep op wraking hebben geleid in de rechtspraak.
De ademanalyse is in het verkeer een bekend fenomeen. Minder bekend is het bloedonderzoek. Dit onderzoek kan in bepaalde gevallen worden verzocht of bevolen. De wet stelt echter strikte eisen aan de uitvoering van zo’n onderzoek zoals het ‘zo spoedig mogelijk’ opsturen van het bloedmonster naar het laboratorium. Als hieraan niet is voldaan, kan dit leiden tot vrijspraak voor bijvoorbeeld rijden onder invloed van drugs. In dit artikel bespreken we wanneer sprake is van schending van deze regel.
De rechtbank Amsterdam heeft in een recente uitspraak een oordeel gegeven omtrent de vraag wanneer overlevering geweigerd dient te worden vanwege schending van het zogeheten specialiteitsbeginsel. Dit beginsel houdt in dat de opgeëiste persoon niet mag worden vervolgd voor andere feiten dan de feiten waarvoor hij is overgeleverd.
In Nederland worden kindhuwelijken sinds 5 december 2015 niet langer erkend. Een kindhuwelijk is een huwelijk waarbij minstens één van de echtgenoten minderjarig is. Het huwelijk kan wel erkend worden als de echtgenoten inmiddels meerderjarig zijn. De overheid wil daarin verandering brengen zodat een kindhuwelijk nooit erkend wordt in Nederland. In dit blog gaan we in op de vraag welke gevolgen de huidige en nieuwe wetgeving heeft.